Ongeveer 2 jaar geleden zag ik een optreden van Wende in De Wereld Draait door. Vanaf het moment dat ze begon te zingen werd ik intens geraakt. Geraakt door haar uiterlijk, haar expressie, haar prachtige en vooral krachtige stem maar vooral door hoe ze zelf opging in het zingen van haar nummer “Roses in June”. Haar moet ik een keertje live zien was wat ik dacht.
En gisteren was het eindelijk zover. Namens Rockportaal mocht ik haar live zien en horen in de kleine zaal van de Effenaar. Deze keer niet met mijn fotocamera maar met pen en papier.
Wende is bekend geworden door haar uitvoeringen van Franse Chanson. Sindsdien won ze veel prijzen en trad in heel Nederland op. In 2009 ging ze qua muziekstijl een hele andere richting in. Geen Franse chansons meer. Haar vierde album kwam in oktober 2009 uit met een uitsluitend Engelstalig repertoire en geheel zelfgeschreven. Tijdens haar tour Last Resistance Clubtour – The Naked Sessions, die op 28 maart van start is gegaan laat ze nummers horen van haar 5e studio album. Het album gaat Last Resistance heten en komt 10 mei uit. Een album met een nieuw geluid. Popmuziek, elektronische muziek en theater komen op dit album samen. Het album is geproduceerd en opgenomen in Berlijn. Waar ook haar haren bruin geworden zijn grapt ze tijdens haar optreden.
En wat voor een optreden!
Het concert is terecht helemaal uitverkocht en dat begrijp ik wel na het zien van haar optreden. Ze begint haar concert alleen met gitaar. Terwijl ze haar eerste klanken laat horen wordt het gelijk stil in de zaal. Daar staat ze een prachtige vrouw die je gelijk wegblaast met haar eerste nummer van haar nieuwe album Ask the tree. Wat een krachtige stem in contrast met haar breekbare uitstraling. Ze krijgt gelijk een warm applaus.
Na haar 2e nummer Bohemia komen bandleden gitarist Maarten van Damme en bassist Thijs Lodewijk het podium op om haar voor de rest van het concert te vergezellen. Voor het nummer Roses in June gaat ze achter haar piano zitten. Ze geeft het ritme aan met een gestamp van haar voeten. Het nummer begint heel rustig en klein, dan een geweldige climax en eindigt weer teder en breekbaar.
De afwisseling tussen klein, teder, breekbaar en onheilspellend, knallend, met een flinke beat komt tijdens haar hele optreden meerdere malen terug. Het maakt het optreden erg goed. Ze trekt daarmee voortdurend je aandacht en je wordt geen enkel moment verveeld.
Na het bekende nummer Roses in June van haar album No.9 vertelt ze over haar stalker die haar brieven schreef. Ze vertelde het met een walgelijke toon maar ook grapte ze over hem en bedankte ze ervoor. Op haar piano speelde ze een zeer krachtig mooi nummer. En dan staat ze weer midden op het podium. En zingt ze een heel sereen nummer. Haar microfoon geeft het geluid alsof je je waant in een cafeetje in de jaren 50.
Wat ik zo mooi aan Wende vind is dat ze met zoveel emotie en passie zingt. En daardoor krijgt ze terwijl ze zingt het publiek telkens weer stil. Iedereen luistert aandachtig naar haar. Je hebt trouwens helemaal niet eens door dat er nog 2 andere bandleden bij zijn. Terwijl gitarist Maarten en basist Thijs ook nog eens heel goed thuis zijn in het bespelen van andere instrumenten.
Tussendoor laat ze het publiek ook aardig vaak lachen om haar grappen. En dat lachen gebeurt vooral tijdens het nummer Pretty Little Diamonds. Dit nummer brengt ze heel theatraal. En rampt op haar piana. Totaal anders gebracht dan de voorgaande nummers. Maar ook voordat ze haar eigen liedje voor de koningin zingt. Nee, geen lied voor de koning want door Albert is ze niet gevraagd. Gelukkig niet want het nummer Goodbye zingt ze weer heel erg mooi waarin ze de koningin voor haar werk.
En zo wisselen ze weer af met een harder nummer. Je buik trilt van de bas die de kleine zaal in galmt. En dan denk ik wel … had ze niet in de grote zaal moeten staan? Want oordopjes heb je bij de up-tempo nummers wel nodig. Zo ook bij haar nieuwe single Do Berlin. Wat opgevolgd wordt door een bijna dance nummer. Waarbij ze helemaal uit haar dak gaat op het podium en ze het publiek aan het dansen krijgt.
Ik hou er zelf niet zo van als mensen altijd artiesten met elkaar vergelijken. Maar ik moet tijdens het concert toch sterk denken aan Roisin Murphy. Hou je van haar muziek dan hou je ook zeker van Wende!
Er volgen nog een aantal nummers. Maar dan is toch het eind van de show aangekomen en zingt ze het nummer Last Resistance van haar nieuwe album wat gevolgd wordt met een luid verdiend applaus. Gelukkig komen ze nog terug voor een toegift. Ze vertelt dat ze regelmatig verzoekjes krijgt maar daar doet ze lekker niet aan en start met zingen: I don’t care what they saying van het nummer Break My Heart.
Wauw, wauw, wauw! is het eerste wat er uit mijn mond komt. Wat een geweldig krachtig optreden. Ik heb zelfs een traantje moeten weg pinken! Het was een optreden met ontzettend veel gevoel en vooral veel energie. Wat heeft die vrouw een power. Ze blaast je omver met haar teksten en met haar stem.
Er zijn nog een paar optredens die niet uitverkocht zijn. Dus heb je de kans dan mag je een optreden van Wende niet missen.