Vanavond trakteert De Groene Engel ons op een tweetal gitzwarte metal bands. Black metal doet het goed in Nederland en er komen steeds meer nieuwe, spannende bands in dat genre uit de krochten van de hel gerezen. Mooi dus dat er ook wat van dit genre in Oss te zien is.
Het Utrechtse Wesenwille mag als eerste het publiek trakteren op een flinke portie sonisch geweld. Vocalist/gitarist Ruben Schmidt en drummer David Schermann verdienden hun sporen al eerder bij respectievelijk Verval en Grafjammer. In die zin mogen de verwachten hooggespannen zijn. De bas wordt vanavond live gegeseld door invaller L.C. Sommige nummers vinken wat plichtmatig de hokjes van black metal af (blastbeats, krijsende vocalist afgewisseld met schreeuw van de bassist), maar gelukkig zijn die spaarzaam . Het meeste boeit de band namelijk bij de ingetogenere nummers waarbij het progressieve karakter meer de boventoon voert en de spanningsboog groter is. Sfeervolle opener.
Ingewijden weten dat Asagraum vanavond deels voor eigen publiek speelt aangezien drummer A’s wieg in Oss stond. Dat brengt een mooie mix teweeg van trouwe black metal fans en nieuwsgierige stadsgenoten. Fijn dat de dames hier nog zijn voor hun Amerikaanse tour van start gaat. Asagraum heeft het rituele aspect van het linkse pad in de black metal hoog in het zwartgeblakerde vaandel staan. Zo staan de dames dan ook in volledige corpsepaint op het podium en staat er een schedel op een Marshall versterker. De basis van de band bestaat al enige tijd uit vocalist/gitarist Obscura en drummer A. Morthaemer . Deze basis wordt vanavond aangevuld door een bassist die slechts in twee maanden de setlist moest instuderen en getalenteerde Zwitserse gitarist Morgane Rake (tevens Vermocracy en Black Coven). Obscura trekt met haar lange gestalte en intimiderende blik de aandacht naar haar toe, maar dat neemt niet weg dat het drumwerk en met name de blastbeats van een overweldigende kracht zijn en dat de tweede gitarist en bassist hulde verdienen vanwege hun bezielend spel. De kracht van de band is een aangename mix van de tweede golf van black metal met een meer psychedelisch geluid. Fans van beide albums uit de discografie komen aan hun trekken. Zo komen van Potestas Magicum Diaboli Transformation, Daar Waar Ik Sterf en Black Sun Prayer voorbij. Van Dawn Of Infinite Fire horen we They Crawl From The Broken Circle, Abomination’s Altar, Dawn Of Infinite Fire en The Lightless Inferno. Afgesloten wordt met mijn persoonlijke favoriet Waar Ik Ben Komt De Dood. Al met al een fijne set, met als enige kritiek dat hij wat aan de korte kant was en veel fans lichtelijk gedesillusioneerd achterliet.