When Rivers Meet – The Flying Free Tour Live

Vorig jaar werd ik erg blij van Saving Grace, het tweede album van When Rivers Meet, de band van echtpaar Grace en Aaron Bond. Ik verheugde me dan ook zeer op het livealbum The Flying Free Tour Live.
Zoals de titel al aangeeft is het een registratie van een optreden uit de tour naar aanleiding van het debuut We Fly Free. Het zijn echter niet vooral tracks van dat album. Van de dertien komen er zes van de EP’s The Uprising en Innocence Of Youth, vier van We Fly Free en zijn er ook nog drie tracks te vinden die uiteindelijk op Saving Grace terecht zouden komen. De tracks werden ten gehore gebracht met een viermansband met ook nog bassist Roger Innis en drummer James Fox.
Het geluid is zoals je het zou horen als je in een zaaltje stond, echt alsof het van een podium afkomt. Dat betekent weliswaar dat het niet allemaal tot in de puntjes geproduceerd klinkt, maar ik word er juist erg blij van. Bij een livealbum wil je juist een beetje van die rauwheid meekrijgen. Dat zit er hier volop in, zonder dat het als een bootlkeg gaat klinken. Het zal helpen dat de mix gedaan is door een vaste kompaan: Adam Bowers, producer en de derde muzikant op Saving Grace.
Ook erg goed voor het livegevoel: zangeres Grace Bond die bij Don’t Tell Me Goodbye in de lach schiet. De meeste bands zouden dat wegwerken, hier staat het er gewoon op.
Dat kan ook best, want Grace Bond maakt live moeiteloos waar wat ze op het studiowerk al laat horen. Ze heeft een dijk van een stem, met een hele eigen frasering. Aaron Bond zorgt voor vette bluesriffs erachter (vaak met slide) en de ritmesectie is degelijk en strak. Ook niet onbelangrijk voor het geluid van When Rivers Meet zijn de harmoniën van Aaron Bond en zo nu en dan James Fox. Het driestemmige intro van My Babe Says That He Loves Me is bijvoorbeeld prachtig en sfeervol, net zoals de tweestemmige harmonieën op Testify.
Het is dat ik weet wat ik weet wat van welk album komt, maar ik had het anders niet kunnen raden. Er is maar één gitaar te horen, maar Aaron Bond slaagt er moeiteloos is daarmee het geluid te vullen, in tracks die volop variëren in dynamiek. Soms, zoals in Lost & Found, is het net even wat té simpel. Gelukkig is het veel vaker een fraaie opbouw met hard en zacht, subtiele zang en forse uithalen, en is er dan ook nog ruimte voor de fraaie akoestische gitaarballad met gedubbelde zang Bury My Body en de pianoballad Tomorrow.
Ook live overtuigt When Rivers Meet volkomen. Brexit heeft het niet makkelijker gemaakt voor kleinere acts om naar het vasteland te komen, maar je mag toch hopen dat daar een oplossing voor wordt gevonden.

When Rivers Meet website