2008 in de Effenaar Eindhoven, 2012 in Dynamo Eindhoven en vanavond in The Rambler: het wordt de derde keer dat ik deze uit Toronto afkomstige cowboys en cowgirl live zie. En ik ben erg benieuwd, want hoewel je uit filmpjes op youtube op kunt maken dat een live optreden van deze band voor een groot gedeelte uit publieksparticipatie bestaat, staan de twee eerdere optredens mij nog bij als redelijk lafjes. Toegegeven: die zalen zijn ook voorzien van een hoog podium waardoor letterlijk afstand gecreëerd wordt. Ik ben erg benieuwd hoe het optreden van vanavond zich gaat ontwikkelen als band en publiek zonder afstand en op ooghoogte van elkaar staan…
Ik moet zeggen: in deze kleinere en intiemere sfeer kan ik een optreden van dit zestal veel meer waarderen. De in de aankondiging beloofde spontane stripacts van het vrouwelijke publiek blijven uit, da’s wellicht toch een beetje wishful thinking in onze Nederlandse nuchterheid. Helaas blijft ook de kettingzaag act (een XXL rol papier wordt met een kettingzaag bewerkt zodat het publiek onder de snippers komt te zitten) achterwege, maar na twee sets van drie kwartier waarin de band haar uiterste best doet om met de aanwezigen een leuke party te maken kan ik wel concluderen dat dit qua omvang kleinste optreden wat ik meegemaakt heb qua sfeer wel het grootste optreden is. Lekker recht-voor z’n raap en met veel macho gehalte. Met een paar nummers waarin gitariste Joan Smit over een geweldige stem blijkt te beschikken. En cowbell in alle nummers. Uiteraard…
Meer foto’s:
White Cowbell Oklahoma
