Na twee studioalbums is dit ook al het tweede livealbum van de heren, want eerder verscheen al Unleashed in Japan. Op elk van de studio-albums stonden dertien tracks en die zijn mooi verdeeld in de set: zeven van het debuut en acht van Hot Streak. En solospots voor Billy Sheehan en Mike Portnoy, maar dat spreekt bijna vanzelf.
De heren zijn alledrie meesters op hun instrument. Bij Portnoy en Sheehan is dat wel een acquired taste, want beiden hebben een fikse invloed op de sound van elke band waarin ze spelen. Het is mooi om te zien dat de minst bekende van de drie, Richie Kotzen, soms juist de show steelt, niet in het minst door zijn zeer herkenbare soulvolle zang. Maar ook als gitarist is hij – zonder de herkenbaarheid van pakweg Paul Gilbert of Steve Vai – van veel markten thuis, van blues en funk tot metal. Ook hij krijgt een solospot: de akoestische ballad Fire, gevolgd door Think It Over, met Kotzen op elektrische piano.
Je moet ook wel wat in huis hebben, wil je naast Portnoy en Sheehan niet verzuipen in het geluidsbeeld. Wat Kotzen doet kun je in die metafoor wel omschrijven als ontspannen watertrappelen, want hij lijkt er weinig moeite voor te hoeven doen. Of het nu snel is, heavy beukend of bluesy, hij blijft moeiteloos bij. De samenstelling van de band heeft voor hem echter ook een voordeel: door Sheehans basspel kan hij aan het soleren slaan zonder dat je het gevoel hebt dat je een ritmegitaar mist. De liveset is precies wat je ervan verwacht, veel up-tempo tracks met maniakaal bas- en drumwerk en bijpassend gitaargeweld, de fraaie stem van Kotzen en koortjes van Portnoy en Sheehan, kortom drie heren die elkaar opzwepen in instrumentale krachtpatserij met precies genoeg ruimte om het nog genietbaar te houden.
Maar het blijft niet bij een livealbum, er zijn ook nog vijf nieuwe tracks toegevoegd, onder de naam Dog Years EP. Criminal was al een tijdje bekend van de Japanse versie van het debuut en is een heavy bluestrack. The Game laat horen dat de heren – samen én individueel – ook prima uit de voeten kunnen met funk. Solid Ground, ook weer een Japanse bonustrack, is een geslaagd mid-tempo en semi-akoestische nummer met zelfs een pianogedeelte, Love Is Alive is een lekker doorjakkerende funkrocker en de afsluiter is zowaar een cover, David Bowie’s Moonage Daydream. Een heerlijke, zwaar verbluesde versie met gierend gitaarwerk van Kotzen.
Het enige dat me wat minder bevalt is het format. Er zijn een 2-disk versie en een 5-disk versie. De 2-disk versie bevat de Dog Years EP en een Blu-Ray met het concert en video’s. Wil je een dvd en/of de show op cd, dan mag je flink dokken voor de 5-disk versie. Ik hoop dat dat niet de gewoonte gaat worden bij livealbums.
Even afgezien van dat gedoe met formats is Dog Years: Live in Santiago & Beyond 2013-2016 een mooie afsluiting van een periode, definitief of niet.
The Winery Dogs website