Wishbone Ash – Blue Horizon

De legendarische gitaarrockband is terug met een nieuw album, het vijfentwintigste studio album sinds 1969.
Na diverse bezettingswisselingen speelt gitarist Andy Powell, tevens mede-oprichter en nu bandleider, samen met zanger/gitarist Muddy Manninen, bassist Bob Skeat en drummer Joe Crabtree. Blue Horizon telt 10 nummers, waarvan er het merendeel uit de pen van Powell komen, en twee van zijn zoon. De CD opent met Take It Back, waar gast violist Pat McManus op mee speelt. Het is een rustig maar gedegen nummer. Het grappige is dat de gitaarsolo aan het eind van het nummer gespeeld wordt door drummer Crabtree. Een multi-instrumentalist blijkbaar. Deep Blues is een iets meer up-tempo nummer, er komt wat meer power in. Een lekker in het gehoor liggend nummer. De nummers op de cd worden flink uitgesponnen zodat er flink de ruimte gegeven kan worden aan beide gitaristen. Dat is ook het handelsmerk van Wishbone Ash, de nummers met dubbele gitaarpartijen. Way Down South laat overwegingen horen om toch maar te verhuizen naar het zonnige zuiden, het leven is daar minder gejaagd. Tally Ho is een uithaal naar de graaiende banken. Mary Jane is een bluesy nummer over een onbereikbare liefde. Het laatste nummer All There Is To Say gaat over de donkere plek in onze ziel de we allemaal hebben. De CD zit ijzersterk in elkaar, muzikaal passen de nummers goed bij elkaar.
De bank klinkt als vanouds en is klaar voor een lange, uitgebreide toer door de Verenigde Staten, waarbij zowel Noordelijke als Zuidelijke staten aangedaan zullen worden. Na meer dan veertig jaar heeft de band nog steeds bestaansrecht, en dat laten ze horen met Blue Horizon.