Witchlords zet zichzelf op de kaart met agressieve powermetal

De Belgische band Witchlords verraste ons zopas met een uitstekend debuutalbum met agressieve powermetal. De review van dat album lees je binnenkort op deze site, maar intussen voelden we frontman Kristof Dedene aan de tand over zijn plannen met Witchlords.
 
Hoe is Witchlords ontstaan? Ik zat tot vorige zomer als gitarist in de heavymetalband Point Fifty. Maar ik wou meer mijn eigen ding doen, samen met Point Fifty-drummer Thomas Lambeir. Met hem deel ik de liefde voor tabletop wargaming (met figuurtjes veldslagen (na)spelen). Het oorspronkelijke plan was om melodische deathmetal te gaan maken, maar ik merkte al snel dat mijn stem niet gemaakt is voor laag, brullend grunten. Ik heb een hoge tenorstem waar ik in het begin van Witchlords niet goed wist wat ik er mee aan moest.
 
Maar toen ik Kai Hansen van Helloween hoorde en merkte hoe hij zijn piepende tenorstem gebruikt als een wapen, toen vielen de puzzelstukjes voor mij plots in elkaar. Ik ben dan lessen beginnen volgen bij de Duitser Ralf Scheepers. Hem kent iedereen van de powermetal band Primal Fear en van Gamma Ray. Hij is een echt monster als het op hoge tonen aankomt, net als Fabio Lione, Dio of Hansi Kursch. Door bij Ralf Scheepers aan te kloppen heb ik kunnen leren van de beste. Dat is trouwens de beste tip die ik andere muzikanten kan geven. Leer zoveel mogelijk van de mensen waar je naar opkijkt. Tegenwoordig zijn je helden via sociale media heel makkelijk bereikbaar en ze delen vaak maar al te graag hun kennis. Scheepers was voor mij een prima vocal coach en zei me bv. dat er eigenlijk geen regels zijn. Als het goed klinkt, moet je het gewoon doen!
 
Maar het werd meer dan klassieke powermetal met hoge vocalen? De bedoeling was om mijn hoge vocalen, die je eerder vindt bij Judas Priest of Helloween, te combineren de intensiteit en lage gedowntunede gitaren van deathmetal. Het resultaat is een album dat bijna naadloos aansluit bij de ruwe eerste powermetalalbums van de jaren ‘80. Dat was een openbaring voor mij en Thomas, want 80’s metal en tabletop wargaming zijn zo ongeveer de samenvatting van onze hele schoolgaande jeugd.
Jullie debuut Demons In The Dark doet mij meteen denken aan het vroegste werk van Helloween en Blind Guardian. Zijn er nog referenties die de luisteraar zou kunnen horen? Naar onze bescheiden mening zit er ook wat van Iron Maiden en Judas Priest in. Behalve powermetal zit er ook veel trash en death in de muziek. We hebben geprobeerd om die ruwe agressiviteit van pakweg Amon Amarth of At The Gates mee te nemen in tracks als The Sorcerer’s Spell en Blood For The Bloodgod. Zo zijn we tot een ruwe klank gekomen die aanleunt bij powermetalalbums als Walls of Jericho van Helloween.
 
De opnames deden jullie met twee, maar intussen zijn jullie een trio. Leg even uit. Het hele album is gemaakt door mezelf op zang, gitaar en bas en door Thomas op drums. Sinds vorige maand zijn we aan het werken aan een liveband en hebben we beslist dat ik live enkel vocals ga doen zodat ik al die high pitch screams van het album live kan nailen. Vandaar dat Pieter bij de band gekomen is. Hij zal live de gitaren verzorgen. Binnenkort gaan we ook onze bassist aankondigen. Optredens komen er normaal vanaf het najaar.
 
De lyrics zijn heel typisch voor powermetal, maar er is meer aan de hand? Inhoudelijk zijn er tal van verwijzingen naar spellen als Heroquest en  Dungeons and Dragons. Bijna alle nummers gaan op een of andere manier over heldendaden, veldslagen en magie in een fantasy-setting. Ik en Thomas zijn gek van fantasy, scifi, Lord of the Rings, mythologie en geschiedenis. Maar ook al lijken de songs op dat vlak wat oppervlakkig, de inspiratie voor de lyrics is zeker ook persoonlijk. Ik heb op korte tijd mijn vader en grootouders verloren. Vlak daarna ben ik op de spoedeisende hulp beland met een hevige keelontsteking met een lange operatie en een inwendige bloeding tot gevolg. Ik dacht bijna dat het met mij gedaan was en dat heb ik meegenomen in enkele tracks. Ik herinner me dat Thomas toen tegen me zei, “Kristof, je moet naar deathmetal luisteren, het niet beleven”.
 
Als je de dood in de ogen gekeken hebt en beseft dat het vandaag of morgen gedaan kan zijn, dan weet je ook dat je gewoon voor de volle 100% je dromen moet najagen. Dat is Witchlords voor mij. Maar dat is enkel mijn interpretatie bij de lyrics. Iedereen heeft zijn eigen demonen en angsten en soms wil je gewoon een zwaard pakken en die te lijf gaan. Dan hebben wij daar de ideale soundtrack voor.
 
Wat zijn de ambities met Witchlords? De ambitie is simpelweg om ons amuseren als liveband. We maken muziek die we zelf leuk vinden en dat geeft op zich al waanzinnig veel voldoening. We zien wel hoe ver we geraken met Demons In The Dark. We hebben al ongelooflijk veel zin in een volgend album.
 
Hoe hebben jullie dit album opgenomen? Het hele album is opgenomen in onze homestudio op zes maand tijd. Thomas en ik pingpongen ideeën over en weer via Messenger. Tegenwoordig kan je zowat alles digitaal opnemen en mixen op een laptop in je huiskamer. Zo haalden we het maximum uit onze vrije tijd. Omdat we alles zelf hebben gedaan was het best een leerproces. De productie is daarom misschien ook nog wat ruw en daar willen we zeker aan werken bij de volgende releases.
  
Het artwork doet ergens een belletje rinkelen. Het artwork is een eerbetoon aan de cover van het bordspel Heroquest. In dat bordspel moet je in de kerkers met een groep helden een tovenaar verslaan. Voor ons is dat pure nostalgie. Het artwork van dat spel is gemaakt door de iconische Les Edwards en lijkt een beetje op de Conan-schilderijen van Frank Frazetta. Dezelfde stijl zie je ook vaak op covers van metalalbums. Het artwork van Demons In The Dark heb ik zelf gemaakt in Photoshop. Het helpt dat ik grafisch designer ben van beroep.