Vanaf het begin krijg je te maken met ultrasnelle death(metal)core waarin de drumpartijen onwaarschijnlijk snel de nummers aansturen. De rest kan alleen maar volgen om het geheel niet af te remmen. Het geheel wordt doorspekt met het karakteristieke gitaargeluid van Joe Cocchi. Er zit een soort zenuwslopende riedel doorheen alsof Super Mario met zijn deathcorekant eindelijk uit de kast komt en zijn ware metalidentiteit laat zien. Tim Goergen mag dan de “Bowser” zijn in het muzikale videospel. Zijn stemgeluid klinkt lekker rauw en ik zou toch heel graag zien dat Randy Blythe (Lamb Of God) en Tim eens een duet gaan opnemen. De stem van Randy zou namelijk ook heel goed passen in het technische, snelle metalgeluid van Within The Ruins. De cd telt trouwens twee instrumentaaltjes in dezelfde stijl, hoewel Joe in Ataxia III ook even een melodieuze kant laat horen die niet heel vaak voorkomt op de cd. Afwijkend is tevens Dark Monarch. Het nummer start met een elektronisch intro waarin vervormde sirtakigeluiden de inleiding zijn tot een hard, krachtig, snel en overweldigend nummer. Na elf nummers ben ik echter toch wel murw gebeukt door het brute geweld dat Within The Ruins voortbrengt. Het is even een zit, maar ik betrap me erop dat de drie kwartier niet te lang zijn en dat de nummers en vooral de band me blijft boeien, hoewel het veel van hetzelfde is.
Phenomena is bruut en de nummers hebben een onvoorstelbare snelheid. Voor mensen die death-/metalcore een warm hart toedragen en nieuwsgiering zijn naar een vermenigvuldiging van All That Remains, Unearth en Meshuggah zijn bij Within The Ruins aan het goede adres.