Met deze drie nummers laat Witnesses de dark ambient van IV compleet los. De basis is namelijk trage doom metal. De zware (bas)gitaarpartijen en het langzame drumwerk staan in schril contrast met de hoge en melancholisch klinkende vrouwenstem. Het zwaar versus hoog werkt wel vaker prima. Andere grote verandering is de duur van de nummers. Waar het voorheen vaak kort(er) was staan er nu twee nummers op die maar liefst meer dan acht en bijna acht minuten duren. Alleen de afsluiter The Ballad Of Lucy And Mina verwijst nog naar korte nummers. In slechts een kleine twee minuten is dat akoestische nummer een sfeervol einde van een interessante EP. Opener Borgo Pass is direct het langste nummer. Hoewel het doom nummer compleet in het teken van traag staat weet de band het nummer spannend te houden. Dat doet men door tempowisselingen en vooral door een aantal momenten van rust te creëren. Dan wordt het spel akoestisch of slechts bepaald door drums in plaats van die logge gitaarsound. Verder krijgt de zangeres geholpen door achtergrondzang alle ruimte. Het daaropvolgende Cloistered In Purfleet heeft net een klein beetje meer tempo zonder dat het de doomsfeer overigens verlaat. Het start rustig met zang en keyboard, maar komt later met de bekende zwaar aangezette gitaarpartijen. Het is heerlijke muziek om lekker melancholisch op je bank door het raam naar buiten te staren op een regenachtige dag. De EP is daarmee een korte impressie van een koerswisseling van muziek. Afwachten of Witnesses deze doom lijn voort gaat zetten in de volgende releases.
Witnesses bandcamp
Witnesses – Holy Water EP
322
vorig bericht