Duister en mysterieus, van rustig kabbelend tot heftige fuzzy passages wisselen net zo makkelijk als de doom, folk, prog, wave en stoner invloeden. Apart is het zeker, kundig in elkaar gezet ook, maar dit is bovendien ook nog zeer boeiend om naar te luisteren.
Wizard Tattoo komt uit Indianapolis en bestaat uit multi-instrumentalist Bram the Bard met gastvocalen van Djinnifer en Fausto Auerilius. Deze release Living Just For Knife Fighting is een dubbel EP uitvoering van de digitaal uitgebrachte One Of These Knives en Living Just For Dying EP’s. Of deze dubbel EP ook op Cd (of zelfs vinyl?) wordt uitgebracht is me niet duidelijk.
Living Just For Knife Fighting is op zijn minst een zeer creatief stukje huisvlijt zullen we maar zeggen. Donkere folk en americana wisselen moeiteloos af met drammende proto-metal, vleugjes wave en stoner of doom en soms zelfs heel heftige cross-over black metal invloeden.
Met een mooie, donkere stem tezamen met bijna betoverend spel van gitaar en viool komt Living Just For Dying kabbelend binnen, waarna The Wizard Who Loved Me iets meer gedreven opbouw kent, met een paar (opzettelijk?) knijpende momenten van gitaarsolo en begeleidende keyboardlijnen. Hierna merk je een opbouw naar het navolgende bombastische, heftige cross-over black metal-achtige Tomorrow Dies. Knap gedaan als eenmansproject, maar het totaalgeluid mist hier wel echt een goede eind-mix. Het rustige begin van Sanity’s Eclipse is echt even om bij te komen; de donkere, half gesproken zanglijnen over Spaanse gitaar en vogelgeluiden krijgen halverwege door de gitaar en een orgel iets meer vaart, maar blijven toch wel in de overwegend kalmere modus met een mooie uitwerking naar de mystieke sfeer. Hier heeft de zang mij wel aangezet de teksten eens nader te beluisteren; en dat is zeker de moeite waard!
De oorspronkelijk tweede EP vangt dan heel heftig aan met een toch wel pakkende mix van melodieuze black metal met Cypress Hill-achtige hip-hop geluidskeuzes en een stukje Zappa in de achtergrond. Het dromerig, mystieke Wizard’s Blade voert je daarna verder, en wanneer je denkt dat dit een kort tussenstukje is geweest, zijn er toch al weer ruim vijf minuten verstreken; weggedroomd dus! De rockabilly groove met de tekst in sportverslaggeversstijl is wel erg leuk gevonden in My Second Knife Fight; je zit er helemaal in als luisteraar. De baslijn en gitaarsolo zijn trouwens ook bijzonder geslaagd. Hoe door een beetje “mistige” muur van geluid daarna de Spaanse gitaar, en het slotstuk met de stem weer terugkomt, is misschien een beetje gekunsteld qua mix. Dan komt het slotstuk van de eigen nummers; Edge Of Reprisal is een relatief kort, mooi bedacht instrumentaal stuk van bas-achtig spel met viool.
Als bonus krijgen we nog een drietal covers van bands die tot de inspiratiebronnen van Wizard Tattoo behoren; In The Meantime van Helmet, Dirty Black Summer van Danzig en Orgasmatron Van Motörhead. Alle drie zeer geslaagde covers, die duidelijk hun eigen Bram the Bard kwinkslag meegekregen hebben. Met een klein beetje re-mastering zou dit denk ik helemaal top kunnen zijn, maar ja, dat is wellicht heel persoonlijk. Concluderend mag ik wel zeggen dat dit, ondanks een paar kritische voetnoten mijnerzijds, een bijzonder geslaagd project is. Na enkele luisterbeurten is mijn bewondering voor muzikaal genie Bram the Bard steeds verder gegroeid. Mijn toch wel erg hoge waardering en interesse heeft me ook op het spoor gezet naar eerder werk. Ook de eerdere twee EP’s hebben de test doorstaan; de verlanglijst wordt nog langer. Deze twee eerdere EP’s hebben trouwens ook van dat schitterende comic-cover-art; ditmaal persiflages op vijftigerjaren EC comics. Deze EP’s zijn volgens mij alleen digitaal of op CD verkrijgbaar via de Bandcamp van de band. Het zou toch geweldig zijn als dit materiaal ook buiten de US wat gemakkelijker verkrijgbaar zou zijn; een distributeur in Europa misschien? Mocht dit nieuwste album trouwens op vinyl uitkomen, dan hoop ik helemaal alle obstakels te kunnen trotseren om hiervan toch één in handen te kunnen krijgen.