Doom metal in de categorie Candlemass en Cathedral.
Het vierde album van Wolf Counsel werd in slechts vier maanden tijd geschreven. Deze uitbarsting van creativiteit leverde uiteindelijk zeven nieuwe titels op met een totale speelduur van iets meer dan drie kwartier. Bassist/zanger Ralf W. Garcia klinkt somber als vanouds en in combinatie met de muziek is het alsof de herfst is begonnen.
Nazarene is het eerste nummer van het album. Muzikaal wordt er zwaar ingezet met trage, donkere gitaar riffs. Er zit een snelle drumpartij achter het nummer, maar zang en gitaar halen alle snelheid uit het nummer dat bijna acht minuten duurt. Mother Of All Plagues verhaalt over een tragisch voorval uit de geschiedenis, de rode lijn van het album blijft somber. Er zit zelfs nog even een koortje in.
Het titelnummer begint met een orgelpartij gevolgd door een trage gitaar riff. Het nummer kent gaandeweg wat steviger drumwerk en snellere gitaarakkoorden waarmee het afwijkt van de andere nummers. Er zit zelfs een lange solo in. De band brengt subtiele veranderingen in de nummers. Hierdoor passen ze goed bij elkaar zonder dat het een kopie van een ander nummer wordt. Er wordt regelmatig gewisseld van tempo binnen de nummers, zowel bij de gitaarpartijen als bij de zang.
Staring Into Oblivion is het langste en laatste nummer van het album. Een album dat een donkere gloed om zich heen heeft hangen. Weer heeft de band een sterk album afgeleverd dat terecht vergeleken mag worden met grote namen zoals Cathedral en Candlemass. Voor liefhebbers van doom is dit album een must.
Wolf Counsel – Destination Void
236
vorig bericht