Wolfcrusher bracht zijn debuutcd Virgin Tapestry in het najaar van 2011 al uit. De cd belandde enige dagen geleden toch nog op mijn deurmat. Deze debuutcd is niet in één woord te vangen. De zeven nummers op het schijfje kent een diversiteit waarin gitarist Dan Mucs al zijn eieren kwijt kan. Wat vooral opvalt is de tomeloze energie waarmee de riffs je om de oren vliegen. Vooral in No Chance liggen de riffs zo prachtig aan het oppervlak dat je er over struikelt. De gitaarsolo’s door het nummer dansen er echter heerlijk overheen. Verantwoordelijk hiervoor zijn Dan Mucs en Arun Kamath. Mitch en Dan Mikietyn ondersteunen dit gitaargeweld door een strakke ritmesectie. Gary Harkin maakt het geheel af met zijn zangkwaliteiten. In eerste instantie leek het mij dat er meerdere zangers waren, maar Gary is toch verantwoordelijk voor het zanggeluid. Voor de band Ten Foot Wizard hebben ze hem al onttrokken aan de diepte van de aarde. De zang varieert van bloedzuiver tot een kruising van krijsen en schreeuwen, maar vooral ook van een bodemloze grunt die vanuit een zwart gat lijkt te komen. De nummers liggen niet een-twee-drie makkelijk in het gehoor. Door de veelzijdigheid van stijlen lijkt er in eerste instantie geen touw aan vast te knopen zijn, maar na een aantal draaibeurten is de combinatie van metal, grunge, stonerrock erg aanstekelijk. In Skeletonizer bijvoorbeeld is het de variatie die het nummer dynamisch houdt. Alle bovenstaande ingrediënten komen hier terug. Lost At Sea daarentegen kent zijn invloeden weer meer in de stevige rock. Enige gelijkenis met het Duitse The New Black is aanwezig. Lekker nummer. Met All Shall Pass is er een rustpunt op de helft van de cd. Hierbij moet je denken in de stijl van The Order Of Voices of Soen, om maar weer met vergelijkingen te smijten. Moving Mountains sluit de cd af. Ik weet zeker dat het met dit nummer ook daadwerkelijk moet lukken.