Wolfpakk – Wolfpakk

Michael Voss en Mark Sweeney besloten na het opnemen van de tweede solocd van laatsgenoemde om samen een metalproject op te zetten. Een project waarin de beste muzikanten uit het genre vertegenwoordigd zouden zijn. Dankzij de contacten van Michael Voss lukte het hen om 31 collega’s te strikken voor het metalproject Wolfpakk. En niet de minsten zijn vertegenwoordigd. Zo lezen we de namen van Paul Di’Anno, Jeff Scott Soto en Paul Shortino. De verwachtingen zijn dus hoog gespannen bij mij. Maar wat verwacht ik dan? Dat weet ik eigenlijk niet. De cd kent tien nummers waarin meerdere genres aanwezig zijn. Zo horen we onvervalste hardrock in Slam Down The Hammer en Ride The Bullet en komt er een Gothicsausje over Lost. Raakpunten met Heaven and Hell in Let Me Die en het meer metalnummer Reptile’s Kiss. ‘Extraordinary’ zoals ze het zelf noemen, klinkt het mij niet, maar het is wel een lekkere cd geworden. Voor de liefhebbers van toegankelijke (hard)rock of metal is het toch een buitengewoon leuk schijfje geworden. Opvallend hierin is de meezingfactor van de nummers. In Sirens en Dark Horizons is het gewoon lekker meebrullen door een aanstekelijk refrein. Ook het eerder genoemde Slam Down The Hammer is daar een goed voorbeeld van. Bijzonder mooi is het nummer Lost dat mede door de zang een hoogtepunt is. Haar stem past geheel binnen het zware Gothicgeluid van het nummer. Eigenlijk is er niets mis met de cd Wolfpakk, maar het is wel een veilig geluid dat de heren Voss en Sweeney neerzetten. Mijn verwachtingen zijn niet geheel uitgekomen, maar de cd zal zeker niet in een vergetelhoekje verzeild raken, daar is het gewoon te lekker voor om te luisteren.