Wovenhand – Doornroosje (Nijmegen) 10/04/2015

Het duistere Wovenhand is weer in ons land. Na een optreden op Roadburn in Tilburg is vanavond Doornroosje in Nijmegen aan de beurt. Shows van Wovenhand hebben een altijd wat duisters en mysterieus karakter. Zanger David Eugene Edwards zorgt hier wel voor. De frontman van 16 Horsepower is er klaar voor om Doornroosje vanavond helemaal voor zich te gaan winnen….
Alvorens het zover is mag Marriages de avond openen. De groep uit Los Angeles is op tour om hun nieuwste album Salome te promoten. Het trio neemt je mee op een grote soundscape, waarbij de blikken niet om zangeres Emma Ruth Rundle om kunnen. De dame is gekleed in een groot gewaad en speelt gitaar. Ook blijkt ze geen onverdienstelijke gitariste te zijn. Als supportact brengen het publiek wat langzamerhand steeds meer in aantal toeneemt alvast in de juiste sfeer. Ook op het balkon van het podium in Nijmegen staan al steeds meer bezoekers te kijken naar het trio uit de Verenigde Staten. De 40 minuten van hun set vliegen om en hun pittige sound doet eigenlijk al naar meer verlangen.
Na een korte ombouw is het tijd voor Wovenhand! Onder luid applaus betreedt zanger David Eugene Edwards het podium en ook vandaag heeft hij zijn grote hoed meegenomen. Wie vanavond dacht dat de formatie zich zou bezig houden met folkrock en wat alternatieve country komt bedrogen uit. Wovenhand speelt vernietigend hard en met flink wat decibellen imponeert de groep uit de Verenigde Staten. De muziek dringt direct binnen als een wall of sound en het vervormde stemgeluid van Edwards gaat door merg en been. Wovenhand zet een enorm strakke show neer en laat geen moment onbenut. Er vallen totaal geen pauzes om ook maar even naar adem te happen. In welke stijl de band ook speelt vanavond, de inspiratiebron blijft de Bijbel. Dave Eugene Edwards blijft bezig met verkondigen van zijn interpretaties van het boek en doet dit op een zeer duistere wijze. Helaas zijn de teksten door zijn stemvervormer niet altijd goed te verstaan, maar de boodschap van deze Amerikaan komt binnen. Zijn mimiek zorgt er wel voor dat je blijft kijken. Soms wild gebarend, maar ook imponeert hij door zijn ogen te sluiten en de muziek zijn werk te laten doen. Dit lukt, want het volume staat op maximaal.
De overweldigende show van een uur heeft tevens een vermoeiend karakter. Het is wel zo intens, het diverse komt zo hard binnen waardoor je echt even moet bijkomen. Er kan ook dan heel even naar adem worden gesnakt, om de zware kost te verwerken. Na een luid applaus keert het viertal heren terug om nog een nummer door de volle Rode Zaal van Doornroosje te doen klinken…..