Waar ik in november vorig jaar de eer had om het debuutalbum De Doden Rusten Niet In Vrede van Wurgilnõ te reviewen, zijn we binnen een jaar tijd een aantal singles, een EP en een volledig nieuwe langspeler rijker. Consanguineus heeft bepaald niet stil gezeten en zorgt wederom voor een muzikale duik in het duistere verleden vol lokale mythes, sages en historische verhalen.
Aangezien ik Wurgilnõ in mijn vorige review uitgebreid heb voorgesteld, zal ik mij nu vooral op zijn nieuwe album Krijtland richten, welke op 11 juni is uitgebracht door het Duitse label Fetzner Death Records.
Maar vooruit, toch een kleine geheugensteun. Wurgilnõ is een oud-Saksische vertaling van een Fries woord en betekent “lichaam aan een galg”. Met dit in het achterhoofd snap je het thema van de eenmansband direct, en anders zullen de titels op het album het nog eens verduidelijken.
Het artwork is minder mysterieus dan dat van zijn debuutalbum, maar de geschilderde vervallen boerderij in het glooiende landschap, geeft wel een mistroostigs sfeertje. De link met de naam van het album wordt meteen duidelijk, namelijk de regio waar de meeste teksten over gaan: het Krijtland, een gebied in heuvelachtig Zuid-Limburg dat we ook wel kennen als Mergelland.
Kop op het blok is het eerste nummer van het album, en het intro is een soort geluidsopname van een middeleeuws plein waar muziek klinkt, lachende mensen, en dan… het slijpen van de waarschijnlijke bijl van de beul. Het publiek juicht als de bijl valt… een luguber intro van een even vuig en mistroostig nummer en dito album.
Wat na 1 keer het hele album luisteren meteen opvalt, is dat de sound en vibe heel erg goed is in lijn met zijn vorige werk, maar het klinkt iets krachtiger en agressiever. De valsheid en het onconventionele is wederom aanwezig. Dat schuurt nog altijd erg lekker! Maar het lijkt doordachter, stabieler. Lekkere riffs en duidelijke baslijntjes die af en toe de vrijheid krijgen van het pad af te wijken. Afwisselende tempo’s en langer gerekte tragere stuken maken het een lekker album om opnieuw aan te zetten. Zijn hese krijsstem in combinatie met de Gregoriaans aandoende zangpartij die in sommige nummers aanwezig geeft een extra duister tintje aan het geheel.
De teksten en verhalen schieten werkelijk door de tijdlijn van Limburg’s geschiedenis heen. Een persoonlijk familie verhaal van een veroordeelde Bokkerijder, een mijnramp, de pest en zelfs de geschiedenis van de mergellagen in de bodem wordt in het laatste nummer van ruim 13 minuten bezongen. Consanguineus heeft letterlijk diep gegraven voor inspiratie en dat kan ik alleen maar waarderen. Dit cultuurhistorisch verantwoorde album zou niet mistaan in de Canon van Zuid-Limburg, maar ik ben bang dat menig tere oortjes het rauwe Black metal geluid niet kunnen waarderen. Ik wel gelukkig, en zet het album nog maar eens op repeat. Tip: ga er even voor zitten, want het is geen achtergrond muziek!
Wurgilnõ – Krijtland (11/06/2024)
Tracklist:
- 01. Kop op het Blok
- 02. De lijdensweg van Entgen Luijten
- 03. Voor de eeuwigheid gehangen
- 04. 1928
- 05. De Nachtdwaalster
- 06. Het Wilde Heir
- 07. De Pest
- 08. Krijtland