Op het album Sojourn kwam Xeno verrassend uit de hoek. De band uit Middelburg, Zeeland speelt in de basis progressieve metal, maar is daarbij doorspekt met diverse soorten (extreme) metal. Voor de EP Reconstruction ging Xeno terug naar het album Atlas Construct uit 2016 en hebben daarvan drie composities herschreven.
Columns bijt de spits af van de EP. En meteen zet de band bijna twaalf minuten metal in gang die gekenmerkt wordt door een vrij complex geluid. Langzaam wordt de spanning opgebouwd wat uiteindelijk uitloopt in een prettig klinkend progressief stuk muziek dat door koorzang op de achtergrond meerdere lagen presenteert aan de luisteraar. De clean vocals die daarna invallen klinken netjes, maar zijn een voorbode voor de stevige grunts die het geluid van Xeno zangtechnisch toch beheersen. Columns kent mooie progressieve stukken die op hun beurt weer afgewisseld worden met zeer rustige stukken waarin pianospel een (jazzy) radartje is in het geheel. Vanuit een lekker basloopje duikt de band alweer een zijweg in om met een portie onregelmatigheden de vibe een compleet andere kant op te sturen, hoewel de piano terug is gekomen en hetzelfde zijpad is ingegaan. Tot het geheel als een progressieve tornado de krachtige kant weer opgaat. Met hier en daar een stuk clean vocals en easy klinkend drumwerk. Het zijn schijnbewegingen in dit complexe oerwoud aan progressieve wortels van de band.
Pillars is wat dat betreft meer gangbaar in termen van progressieve rock. De basis heeft een prettige groove, maar daarbij ook verrassende tempo- en stijlwisselingen. Ook hier is het de grunt die het vocale gedeelte voor zijn rekening neemt. Dat de band hun invloeden haalt bij bands als Periphery en TesseracT is goed duidelijk wanneer in het gitaarspel wat djentinvloeden verwerkt worden in het totale geluid. Via een stuk zang krijgt Pillars ook nog eens een portie deathmetal mee in de rugzak. En dan is er weer zo’n verrassende wending met een stuk akoestisch gitaarspel dat daarna aan de kant wordt gezet voor een zwaar aangezet vervolg.
Gift sluit de EP in stijl af. Vanaf het begin is dit groovy ingezet. Die vette groove wordt mede bepaald door een sterke gitaarriff die gaandeweg steeds wisselt. Maar de riffs blijven in die groove die ondersteunt wordt door een vette grunt en wat djentaccenten.
Met Reconstruction legt Xeno de progressieve lat hoog. Het is geen EP die je even voor het gemak aanzet bij de maaltijd. Het vraagt wat aandacht om de vele ingrediënten op waarde te schatten en tot je te nemen.