Yann Tiersen – 013 (Tilburg) 09/03/2019

Comptine d’un autre été, l’après-midi: het is een van de bekendste pianostukken van deze tijd en wellicht het meest gespeelde nummer op piano’s in diverse stationshallen in het land. Het nummer is onderdeel van de soundtrack van de film Le fabuleux destin d’Amélie Poulain (kortweg Amélie), en afkomstig van muzikaal meesterbrein en multi instrumentalist Yann Tiersen. In een twee uur durende seated show zal hij ons vanavond trakteren op een selectie van zijn nummers.
Yann Tiersen is een Franse muzikant en componist. Naast zijn eigen studio albums heeft hij ook de soundtrack voor diverse films gemaakt, waaronder Good bye Lenin. Op al zijn werken zijn zijn zeer diverse jeugdinvloeden hoorbaar: de klassieke invloeden van zijn opleiding, de (post)punk waar hij in zijn jeugd veel naar luisterde, maar ook folk, pop & rock zijn vertegenwoordigd. Denk aan Chopin, de grote meesters van de romantische muziek, de vroege 20e eeuwse Parijse avant-garde. Dit klinkt als een hele mond vol, en dat is het ook. Zijn muziek is niet gemakkelijk in een hokje te plaatsen, zijn diverse albums laten vele verschillende stijlen horen. Toch hebben al deze albums een gemeenschappelijke deler: herkenbaarheid.
De diversiteit van al deze albums wordt benadrukt door de enorme hoeveelheid instrumenten die er bespeeld worden. Traditionele instrumenten uit de moderne muziek als gitaar en synthesizer worden bespeeld naast klassieke instrumenten als viool, xylofoon, piano en klavecimbel. Hieraan wordt een vleug folk toegevoegd in de vorm van bijv. een accordeon. En alsof dat nog niet genoeg is wordt er ook geëxperimenteerd met bijv. typmachines, fietswielen, kookgerei enzovoort. Dat alles wordt bespeeld door Yann himself! Mooie vooruitzichten voor een niet standaard muzikaal avondje dus!
Als de lichten doven en het muisstil in de zaal wordt begint het concert met een aantal nummers op piano alleen. Slechts subtiel uitgelicht leidt dit serene schouwspel meteen tot een zeer intieme sfeer in de zaal. Monden blijven dicht, telefoons blijven grotendeels waar ze horen te zitten tijdens een concert: in de tas of broekzak. Het is tussen deze nummers dat Yann van de enige gelegenheid gebruik maakt om het woord tot de aanwezigen te richten. Hij introduceert zijn bandrecorder uit 1977, die om een tweede leven had gevraagd en die vervolgens ook letterlijk in een schijnwerper wordt gezet om vanaf dat moment subtiele natuurgeluiden aan het optreden toe te voegen…
Na een viertal nummers solo op piano neemt de rest van de band hun plek in op het podium. Nou is ‘hun plek’ niet helemaal op hun plaats (what’s in a word): het podium lijkt redelijk leeg maar wie goed kijkt die ontdekt meer instrumenten dan muzikanten. Het vervolg van de show is een afwisselende reis door de rest van de setlist. Zijn muziek is wellicht niet de meest toegankelijke om ‘even’ op te zetten, en ik moet bekennen dat het optreden ook geen ‘feest der herkenning van bekende nummers’ is. Wat het optreden wel is, is een intrigerend geheel van beleving: een muisstille zaal die geniet van de complexe doch ook toegankelijke muziek, ondergedompeld in een eenvoudige doch zeer doeltreffende lichtshow. Van minimalistische nummers tot expressieve vioolsolo’s en weer terug. Veel nummers worden naadloos aan elkaar gespeeld waardoor het applaus achterwege blijft en je lekker in je roes kunt blijven.
Uiteraard komt Comptine d’un autre été, l’après-midi ook langs. Ik had verwacht dat hier de zaal (van achteruit gezien) op zou lichten door telefoonschermpjes. Tot mijn verassing gebeurt dit niet: als de scherpe vioolklanken van Movement introductif uitsterven en het bekende deuntje uit de klavecimbel klinkt blijft, op een enkeling na, de zaal zwijgend in plaats van filmend genieten. Alleen hiervoor zou je al applaus willen geven!
Wie vanavond had verwacht een concert te horen wat lijkt op de soundtrack van Amelie die komt bedrogen uit. Want Yann Tiersen heeft veel meer in z’n mars dan de feelgood Franse melodietjes die hij daar laat horen. Wat hij vanavond laat horen is geen concert, dit is een beleving. Velen zullen na de toegift een momentje nodig hebben om weer terug in de ‘echte wereld’ te komen…