Opgericht in 2015 heeft Year Of The Knife zichzelf aardig in de hardcorescenekijker in en om Los Angeles gespeeld met een bruut geluid dat eerlijk en hard wordt gespeeld. Dat blijkt wel duidelijk wanneer Y.O.T.K. wordt ingezet. Drummer Andrew Kisielewski stuwt de boel flink op terwijl bassiste Madi Watkins daaronder en doorheen haar bassnaren laat horen. Met de vette, smerige gitaarakkoorden van Brandon Watkins en Aaron Kisielewski en het grintgeluid van zanger Tyler Mullen walst Year Of The Knife over je heen. Dat krijgt een sterk vervolg in Ultimate Disease dat naadloos aansluit op Y.O.T.K..
Nieuwe compositie Fatal past uitstekend in het totale geluid van de band dat onophoudelijk op je inbeukt. Er liggen flinke versnellingen in Fatal, maar daarnaast wordt er enorm zwaar ingezet op doomachtige akkoorden. Zwaar, loom en duister drapeert Year Of The Knife de hardcoredeken over je heen om daarna de wind er weer onder te gooien en je adrenalinepeil richting de max wordt gestuwd.
Eigenlijk is dat de grote rode lijn op het album. Ook First State Aggression, J.R.M., Blue Lies en Evil zijn volgens dezelfde blauwdruk opgebouwd. Dat betekent een brute hardcoretrip van bijna een half uur die je meeneemt, oppakt en in de doomstukken keihard neerkwakt terwijl enige thrashinvloeden je nog even kietelen.
Ultimate Aggression is daarmee een puur, energiek en stevig product dat binnen het genre het publiek aardig aanspreekt.