Yellowcard – Tivoli (Utrecht) 23/02/2013

[singlepic id=20985 w=320 h=240 float=left]Aan komen lopend richting Tivoli vraag ik me af of dit het de rij is voor Yellowcard. Al snel wordt mijn vermoeden bevestigd. Dat we in zo’n grote rij moeten staan is een zeldzaamheid bij de concerten die ik bezoek. Het goede nieuws is dat de heren nog steeds volle zalen trekken.  Hun grote doorbraak dateert immers alweer uit 2003, inderdaad tien jaar geleden. Het is aan Like Torches om het spits af te bijten. Echter mogen we helaas niets van dat optreden meemaken doordat we nog steeds in de rij stonden. Slecht voorteken? Dacht het niet, het zal een van de betere avonden van de laatste tijd worden.
Set It Off is daarna aan de beurt. Van het optreden van de heren uit Florida kunnen we niet alles meemaken maar in ieder geval meer dan genoeg om te zien én te horen dat hier enorm veel potentie in zit. De mannen hebben vorig jaar hun eerste full-length uitgebracht maar aan de zaal te zien zijn ze al een heel eind op weg om flink populair te worden. Woord voor woord wordt alles meegezongen door het (voornamelijk jonge) publiek. Zanger Cody zorgt voor veel interactie met het publiek. Ze hebben wel te kampen met geluidsproblemen maar daar laat de band zich niet door uit het veld slaan. Een prachtig optreden van dit veelbelovende quintet.
Zodra de lichten doven volgt er een oorverdovend applaus want de menigte weet wat er komen gaat. Yellowcard is back in town en dat zal iedereen weten. Vanaf het moment dat het openingsnummer ‘Awakening’  (afkomstig van het in 2012 uitgebrachte ‘Southern Air’) wordt ingezet staat de zaal in vuur en vlam. In het eerste gedeelte worden voornamelijk nummers gespeeld van het nieuwe album (denk aan Awakening, Surface Of The Sun, Rivertown Blues, Always Summer) maar dat wordt erg goed afgewisseld met het oudere werk. Ryan geeft op een gegeven moment al aan dat hij het mooi vindt om te zien dat het publiek ook de nieuwe nummers tot in de puntjes beheersen.
[singlepic id=20984 w=320 h=240 float=right]Ook wordt al snel duidelijk dat het karakteristieke vioolgeluid van Sean een onmisbare basis vormt. Niet in alle nummers komt het even goed naar voren maar het geluid en Sean zelf is nadrukkelijk aanwezig op het podium. Hij speelt fantastisch en weet als geen ander het de menigte op te zwepen. Vooral tijdens het nummer ‘For You, And Your Denial’ is de goedlachse violist geniaal bezig. Het optreden verveelt geen moment. elk nummer wat enigszins van belang is, komt aan bod. Er worden circle pits gevormd en er zijn waaghalzen die crowdsurfen. Alles ingredienten voor een geslaagd feestje zijn aanwezig. Halverwege doet drummer Longineu een fikse duit in het zaakje door een geweldige (deels geblinddoekte) solo af te leveren. Het publiek wordt helemaal wild.
Met het subtiele, emotionele ‘Sing For Me’ wordt gas teruggenomen. Ryan verzoekt ons zo hard mogelijk te zingen zodat zijn dierbare voor wie hij dit schreef het in de hemel zou kunnen horen. Daarna wordt alles weer uit de kast gehaald met ‘Believe’. Dit is dan bijna het einde van de reguliere set. De heren lopen na ‘Lights and Sounds’ en ‘Southern Air’ (opgedragen aan alle fans die de band keer op keer komen bezoeken) van het podium. De toegift bestaat uit twee knallers afkomstig van hun grote doorbraak ‘Ocean Avenue’. Uiteraard met het gelijknamige nummer als dé ultieme afsluiter.
De bands reputatie één van de beste punkpopbands te zijn wordt hier in Utrecht meer dan waar gemaakt. Vergeet Blink nogwat, Yellowcard is here to stay.
[nggallery id=1799]
 
[nggallery id=1800]