Yossi Sassi Band – Roots And Roads

Yossi Sassi was oprichter en gitarist van de Israëlische exotische proggers Orphaned Land. In 2014 verliet hij na 23 jaar de band om zich op een solocarrière te richten. In 2011 en 2014 bracht hij al fraaie solo-albums onder eigen naam uit en Roots And Roads is nu verschenen onder de naam Yossi Sassi Band.
Sassi is songwriter, producer, zanger en bespeler van allerlei gitaren, de bouzoukitara (een tweehalzige, speciaal voor hem gebouwde bouzouki/gitaarcombinatie), toetsen en een rij exotische instrumenten als bouzouki, charango, oud, saz en chumbush. Toch betekent dat niet dat Sassi zelf doet wat ‘ie maar kan, want behalve de terechte toevoeging van de benaming ‘Band’ voor de vijf anderen, deelt hij vocalen met zangeres Sapir Fox en gitaarsolo’s met gitarist Ben Azar. Daarnaast is er nog een indrukwekkend rijtje gasten actief op Roots And Roads, waarvan de bekendsten voor ons waarschijnlijk Ron Bumblefoot Thal (ex-Guns N’Roses, Art Of Anarchy) en Bob Katsionis (Firewind) zijn.
Dat het instrumentale deel het belangrijkst is mag duidelijk zijn. Sassi laat niet na van Roots And Roads een showcase van zijn én andermans kwaliteiten te maken. Zoals op zijn eerdere albums al bleek, weet Sassi dat echter ook in goede songs te gieten. Meestal zitten er veel details uit het Midden-Oosten in en zeker de zanglijnen zijn vaak goed als zodanig herkenbaar. “Mr. Nosoul” is een ingetogen stuk akoestische blues uit het Midden-Oosten, als inleiding voor het van steviger riffs voorziene “Madame Twosouls”. Daarna volgt dan weer met “Religion Of Music” (gezongen door Myrath’s Zaher Zorghati) een rechttoe rechtaan classic-rock-song die slechts in de details de wortels verraad. Zo slaagt Sassi er het hele album lang in tempo, arrangementen en sfeer buitengewoon afwisselend te houden in een evenwichtige en heldere productie. Het lijkt zelfs veel te snel afgelopen, terwijl het album toch bijna een vol uur duurt.
Prijsnummer is wat mij betreft “Palm Dance”, vijf minuten instrumentaal stunt- en vliegwerk met solo’s van Bumblefoot en Azar. Ook “Winter”, de langste track op het album, bevalt me erg goed. Het is een blues – uiteraard weer met elementen uit het Midden-Oosten – waarin Sassi zich wezenloos soleert met fraaie, lang aangehouden noten, waar menigeen de neiging niet zou kunnen weerstaan het tempo op te voeren. Sassi gaat voor de vibe in plaats van de snelheid, en dat werkt erg goed.
Voorzover ik kan nagaan is het album alleen digitaal met bonustracks te krijgen. Da’s jammer, want “The Explorientals” is een van de beste tracks. Gelukkig zijn de twaalf tracks die er wèl opstaan allemaal óók van heel hoog niveau.
“Roots And Roads” is natuurlijk een album voor avontuurlijke progrockers, maar ook voor liefhebbers van het beter doordachte gitaarwerk als dat van Steve Vai, Ron Bumblefoot Thal en Guthrie Govan. Net als die drie houdt Sassi best van vingervlugheid, maar alleen als het ook echt een functie heeft. En ja, op dat niveau van bijna vanzelfsprekende virtuositeit zit hij. Dikke aanrader!
[youtube id=”wDWWjwYNQ2o”]
Yossi Sassi website