Yugal – Chaos And Harmony

Yugal kent als band zijn oorsprong in Frankrijk. De naam Yugal komt uit het Tibetaans en geeft aan dat alles in paren aanwezig is. Er is geen licht zonder duisternis en geen zwart zonder wit. Dit gegeven komt op velerlei fronten ook terug bij dit Franse quintet. En hoewel er geen man is zonder vrouw, bestaat de band wel uit vijf heren die met Chaos And Harmony hun eerste ‘echte’ album uitbrengen nadat in 2013 en 2014 twee EP’s zijn uitgebracht.
De titel Chaos And Harmony geeft de dualiteit van Yugal teksttechnisch goed weer. Het begrip Chaos staat voor wanorde terwijl Harmony het evenwicht en orde weergeeft. Muzikaal gezien staart Yugal zich zeker ook niet blind op één genre. Elementen uit de thrash- en deathmetal verbinden zich met hardcorestukken en akoestische stukken bieden het evenwicht met de zwaar versterkte geluiden. Daarbij staat het ‘westerse’ metalgeluid centraal, maar wordt aangevuld met sferen uit het ‘midden-oosten’. Niet de frivole details uit 1001-en-1-nacht, maar oosterse muziek uit de 21^ste eeuw. Die samensmelting van culturen doet een beetje denken aan Roots van Sepultura. In de instrumentale opener Khamsin is het opzwepende tribalritme leidend voor de akoestische gitaar en maakt het nummer uiterst geschikt om een concert mee te beginnen. In titelnummer Chaos And Harmony komt dit ‘tribalgevoel’ sterk terug. Eigenlijk begint het reeds bij Lost In Mind dat uiterst uptempo start maar overloopt in een langzamere riff dat gesierd wordt door een oosters getint gitaargeluid. Verantwoordelijk hiervoor zijn Alban en Adrian. Naar het einde toe wordt er gewerkt naar een akoestisch einde dat naadloos overloopt in Chaos And Harmony. Een sterke compositie waarin tempowisselingen de interesse blijven wekken. Helaas zorgt het oosterse elementje in dit nummer niet voor een verrijking en is ook het stemgeluid op een gegeven moment niet heel aantrekkelijk. Dat is gek, omdat zanger Guillame (GuiGui) eigenlijk op het gehele album laat horen over een sterke strot te beschikken die het muziekgeweld wel aankan. Niettemin behoort Chaos And Harmony wel tot de uitschieters van het album.  In Illusion Of Time en Dogma krijgt de luisteraar te maken met sterke en stevige composities die goed opgebouwd zijn en waarin tempoverschuivingen goed geplaatst zijn en waarin drummer Kévin even laat horen over een uitstekend paar snelle benen te beschikken. Na de ‘orientaalse bruiloftsmuziek’ in Interlude komen we uit bij een echte topper van het album. Silence Is Golden is strak en heeft een goed thrashgevoel. Andere topper is absoluut From This Day I Will Rise. Deze compositie verenigt alles waar Yugal voor staat. Het akoestische intro staat haaks op het industriële vervolg en de groovende vibe in de rest van het nummer. Het nummer heeft kracht, pulseert en spreekt enorm aan. Ergens heeft het raakvlakken met bands als Rammstein en System OF A Down, maar dan in één nummer.
Chaos And Harmony is daarmee een bijzonder album geworden. De samensmelting van culturen past uitstekend en de mix van diverse genres biedt genoeg afwisseling. Muzikaal gezien zit het, op een paar minpuntjes na, goed in elkaar en weet Yugal me tien nummers lang te boeien.
https://www.youtube.com/watch?v=-d6VyMDBi7Q