De songs zijn na de 2014 Black Label Society-tournee opgenomen met BLS-bandleden Jeff Fabb (drums) en John “JD” DeServio (bas). Het is net zoals op de oorspronkelijke Book Of Shadows ruim een uur van de rustiger kant van Zakk Wylde. Tekstueel is het album wat minder somber – hij is dan ook van de alcohol af nadat het in 2009 bijna fout afliep – maar verder is het een logisch vervolg op Book Of Shadows. Veel akoestische gitaar, vaak shufflepatronen op de drums en veel southern-rockinvloeden. De warme stem van Wylde maakt het af.
Er is gelukkig ook nog volop ruimte voor elektrische gitaar. Zo hoor je in een ontspannen “Lay Me Down” voortdurend een fijn Hammondorgel op de achtergrond meelopen – met Wylde zelf op de toetsen -, maar komt er halverwege een fikse gitaarsolo langs. De solo van Darkest Hour mag er ook zijn – een heerlijke gierende bluesy solo. In “Forgotten Memory” is de solo ook bluesy, maar dan juist weer prachtig ingehouden.
Wylde en consorten wisselen ook op andere manieren af. In “Lost Prayer” is bijvoorbeeld de muziek ingetogen en juist de zang van Wylde op meer volume. Afsluiter “The King” is een pianoballad met strijkers – nou ja, met Wylde zelf op strijkinstrumenten(!) – en weer een heerlijke gitaarsolo. Die voortdurende afwisseling maakt dat het geen voortkabbelend album wordt, terwijl ook rockers volop aan hun trekken komen. Op de cd-versie staan twee van de songs ook nog als pianoballad.
Zoals op dit album goed te horen is had Wylde een fantastische carrière kunnen opbouwen als Southern rocker of countryrocker. We moeten het met een enkel uitstapje doen. Dat betekent wel dat ik ook Book Of Shadows II tot in lengte van jaren zal blijven draaien, dat weet ik nu al.
Zakk Wylde website