Waar het eerdere werk van deze band ouderwetse slavenliederen combineerde met black metal is op deze plaat gekozen voor een iets ander geluid. Het is iets minder makkelijk te definiëren.
The Bird, The Lion and The Wildkin heeft een fluitkoor. Fend You Off lijkt gebruik te maken van een speeldoosje. Ballad Are You The Only One doet soms wat denken aan een commerciële ballad van Red Hot Chili Peppers. Dat wil zeggen, tot die black metal schreeuw en tremolo riff wordt ingezet. Clawing Out heeft logge, zwarre crunchy riffs gemixt met dance elementen. De invloed van Queens Of The Stone Age is niet te ontkennen op de riffs en zanglijntjes van Disease en Sugarcoat. Het instrumentale Une Ville Vide heeft een zeer prominente plek voor de synthesizer. Het klinkt bijna als een ouderwets computerspel. Soms horen we wat sporen terug van de oude Zeal & Ardor zoals Thrill en Hide In Shade.
Het moge dus duidelijk zijn dat songschrijver Manuel Gagneux hier zichzelf heeft overtroffen qua experimenteerdrift en creativiteit. Het is bijzonder knap dat het geluid, ondanks al die invloeden toch duidelijk Zeal & Ardor is. Dat zit hem vooral in de kenmerkende stem en de productie.
Met deze plaat laat deze band horen dat ze de creativiteit hebben af te wijken van het standaard patroon. Daarmee bewijzen ze dat ze nog een lang leven beschoren zijn.