Zingem Beeft – De Griffel (Kruisem, België) 16/11/2019

Zingem Beeft is niet het grootste indoormetalfest in Vlaanderen, maar wel eentje om in de gaten te houden. Ze hebben in Kruisem (niet zo heel ver van Gent) niet altijd het grootste aanbod van bands, maar zoeken wel altijd naar de beste band in een (sub)genre. Een aanpak die door het publiek beloond werd door in ruime aantallen aanwezig te zijn. Het bordje met uitverkocht hing nog niet aan de deur, maar daar zijn ze niet zo ver meer van verwijderd.

De eerste band van de avond was Basement Critters. Die brengen een mix van agressieve thrash met een zanger die ook in zijn moves wat aan Zack de la Rocha van Rage Against The Machine doet denken. De band moest hard aan de bak om het publiek mee te krijgen en dat liep niet altijd zoals zanger Thomas het voor ogen had. Toen hij een wall of death wou opzetten ging het publiek wel braaf uit elkaar, maar het naar elkaar toerennen bleef uit. Het hurken en dan opspringen bij de climax van een track lukte daarna iets beter. Van de andere bandleden was het vooral de bassist die voor wat leven op het podium zorgde, terwijl de gitaristen toch wel heel veel naar hun snaren stonden te staren. Het lukte Basement Critters toch om met hun harde werk en lekker strak gespeelde thrash op te schuiven van ‘beleefd applaus’ bij de aanvang naar ‘enthousiast applaus’ op het einde van de set. In 2020 komt nieuw studiomateriaal van deze Basement Critters uit bij Wormholedeath Records en daar zijn we heel benieuwd naar.
 
Chalice hebben we op Rockportaal.nl al vaker voor het voetlicht gehaald. Zeker in Vlaanderen zit deze band in de juiste vibe na het uitbrengen van hun heel goed ontvangen album Ashes Of Hope. Na jaren van ploeteren in de underground krijgen ze eindelijk de erkenning die ze verdienen. Van bij de eerste noot van Chalice gingen de vuisten en hoorns enthousiast de lucht in. Zanger Pieter kwam op met zijn intussen vertrouwde attributen: doodskap, wurgtouw en bebloede bijl. Het zijn dan ook niet altijd de vrolijkste boodschappen die Chalice verpakt in zijn melodieuze thrash, death en black, maar entertainend is het wel. Tussen het persoonlijke leed en de Weltschmerz kreeg ook de Vlaamse en Belgische politiek een ferme sneer bij het inzetten van The Age Of Fear. Deze band is nog steeds flink op dreef en staat met veel vertrouwen op het podium. Zelfs drummer Niels zit vanachter zijn drumkit het publiek op te jutten. De set van Chalice leunt nog zwaar op Ashes Of Hope, maar er zaten ook twee nieuwe tracks in het aanbod op Zingem Beeft: Dwelling, met een licht Oosterse vibe, en het zinderende Why. Zoals het intussen traditie geworden is, werd de set afgesloten met A Death Without Warning. Zelfmoord wordt in muziek zelden vanuit het standpunt van de zelfmoordenaar belicht, maar hoe ze bij Chalice de ‘victory over life’ zowel muzikaal als in de lyrics weten te pakken in het vat vol emoties dat deze track is, het maakt iets los bij het publiek.
 
Marche Funèbre hebben we bij Rockportaal.nl nog niet zo vaak onder de aandacht gebracht, maar na wat we op Zingem Beeft zagen, zullen we deze doom/deathband van net iets dichterbij volgen. Ze zijn net terug van een tournee in Rusland en die live-routine voel je meteen. Zingem Beeft was voor Marche Funèbre de laatste show voor de promotie van het album Into The Arms Of Darkness en de EP Death Wish Woman. Beide titeltracks werden uiteraard gespeeld. De band gaat van trage en slepende doom in lang uitgesponnen tracks naar snellere death en zelfs thrash in dan veel kortere nummers. In februari duikt Marche Funèbre de studio in voor wat zanger Arne aankondigt als ‘misschien iets compleet nieuws’. Lekker ambitieus, maar zoals ze nu bezig zijn, is het ook al prima. De band liet het publiek al kennismaken met de track The Maelstrom Mute en nam hiervoor meteen een live-clip op. De klassieke afsluiter bij Marche Funèbre is Lullaby Of Insanity. Het begint als een slaapliedje, maar uiteraard blijft dat niet duren. Een fijne band met fijne muziek.
 
Zo fijnzinnig als bij Marche Funèbre ging het er niet aan toe bij Bark. Deze Antwerpse groovemetalband nam de naam van het festival heel letterlijk en ging niet naar huis voor Zingem Beefde. Het tweede nummer in de set was All Hell Breaks Loose en ook dat was niet gelogen. Er was voor het eerst een moshpit voor het podium en ook in de fotopit was het niet langer veilig. Bark’s groove/coremetal is brutaal en overrompelend, maar tegelijk bijzonder efficiënt. Aan niets is te merken dat hun vaste drummer verstek moest geven voor Zingem Beeft. Kris Martens (Diablo Blvd) was een perfecte invaller.