Het grappige is dat ze daarmee een lekker raggende rockplaat hebben gemaakt, waar je soms verdomd goed moet luisteren om te horen dat er geen gitaar, maar een elektrische cello wordt gebruikt. Ze doen daar mee wel wat denken aan het Frans-Baskische The Inspector Cluzo. Ook al zo’n ongebruikelijk duo, zij het dat er daar tenminste nog een gitaar gebruikt wordt. Niet dat je die mist, want vanaf opener “Hit The Bottom” knalt het op het tweede full-length album Crossbow Kicks dat het een lieve lust is, in songs waarbij je vaak eigenlijk een viermans punkrockbandje met twee gitaren zou voorstellen.
Het recept is in de basis steeds hetzelfde: de boel wordt aangedreven door de behoorlijk funky drumritmes van Fran Lorkovic, Beat Sxchneider haalt toch echt een soort riffs uit zijn cello en de brulzang van Lorkovic maakt het af. Slechts één keer is er een derde muzikant bij: op “Freedom Is A Bitch” is Sämi Schneider te horen op mondharmonica. Soms wordt het wat proggier dan je bij voornoemde punkrockbandjes zou verwachten, maar rocken blijft het. Een paar keer wordt er bovendien gebruikgemaakt van geluidsfragmenten (“Little Demon”) of wordt juist een soort monotone praatzang ingezet (“Rage”). En zo weten ze met zijn tweeën op heel natuurlijke wijze elf gevariëerde rockers neer te zetten waarbij je nooit het gevoel hebt dat er meer mee had gekund of gemoeten.
Er staat zelfs een cover op: “Out Of Control” van Saxon, van het album Denim And Leather. Niet een van hun bekendste tracks en in eerste instantie was het me ook niet opgevallen, maar Saxon hoort nu officieel bij de bands die prima op cello gecoverd kunnen worden. Dan is er ook nog wat ze zelf een Status Quo-tribuut noemen: afsluiter “Get Down”. En verdomd, als je dat weet hoor je ineens de verwijzingen naar vooral “Down Down”.
Ik had het niet echt verwacht, maar Crossbow Kicks is een rockplaat van de eerste tot de laatste minuut, en nog een lekkere ook. De lekkerste rock tussen de gaten.
Zlang Zlut website