Zoks 2011 (Blerick) 24&25/06/2011

[singlepic id=11006 w=320 h=240 float=left]Het Zoks festival heeft een reden tot feest: 2011 is het jaar dat het festival voor de 25e keer gehouden wordt. Begonnen als een kleinschalig festival in Venlo, is het jaren geleden ‘verbannen’ naar Blerick, waar het in eerste instantie op het pleintje naast het spoor gehouden werd. Maar momenteel heeft het festival al sinds enkele jaren een vaste stek op het Lambertusplein in hartje Blerick, waar het festival door de omwonenden op handen gedragen wordt. Bij het betreden van het terrein wordt dit al snel duidelijk: de posters met het programma hangen overal voor de ramen, en het feit dat er 2 podia die beide dagen achter elkaar de nodige decibellen produceren letterlijk aan de overkant van de straat staan, dat zie je niet vaak.
[singlepic id=10956 w=320 h=240 float=right]Helaas zijn de weergoden wat minder feestelijk ingesteld, maar als de eerste band op de vrijdagavond om 20:00 uur de aftrap mag geven, zijn de buien gelukkig overgewaaid, komt het zonnetje zelfs een kijkje nemen en is het plein toch al lekker gevuld met bezoekers. Two Days Left is de eerste band om acte de presence te geven: ze hebben dit plekje als festival opener te danken aan hun optreden tijdens het Grand Gala du Zoks, een bandwedstrijd waar de te winnen hoofdprijs een plekje op het Sounds Podium op het Zoks festival is. Hoewel duidelijk wat diverse stijlen te horen zijn, is het toch hoofdzakelijk nu-metal en metalcore wat ze ten gehore brengen: een muziekstijl die door snoeiharde gitaren en afgronddiepe grunts gedomineerd wordt. Het mag duidelijk zijn dat zo’n extreme muziek voor diverse reacties zorgt, het is grappig om te zien hoe de jeugd zich vooraan het podium verzamelt en een verwoede poging doet om een stevige pit te creeeren, terwijl de “oudere generaties” op veilige afstand het gebeuren aanschouwen. De energieke show van dit uit Noord-Limburg afkomstige ensemble zorgt enerzijds voor verbaasde blikken van mensen die zoiets overduidelijk nog nooit gehoord hebben, anderzijds is het juist deze show waardoor het overgrote deel van het publiek wel bij het podium blijft hangen. Niet mainstreem, wel geslaagd: de toon is gezet.
[singlepic id=10961 w=320 h=240 float=left]De tweede band van vanavond is het eveneens uit Noord Limburg afkomstige The Alter Glow (T.A.G.). Het optreden staat in het teken van het zojuist in 2011 uitgebrachte album “Swallow Your Modesty”, wat ontstaan is uit samenwerking met Oscar Holleman (Within Temptation, Krezip, Ayreon). De ervaring van de bandleden in vorige bands en een flinke lading aan optredens op internationale podia zorgen dat we een half uurtje ongepolijste rock krijgen van een band waar de ervaring maar ook het plezier in het spelen vanaf spat: met name de energie en de uitstraling van zangeres Sandra maken het optreden niet alleen de moeite waard om naar te luisteren, maar ook zeker om naar te kijken.
[singlepic id=10976 w=320 h=240 float=right]De programmering van het festval is erg strak: het einde van het ene optreden betekent meteen de aanvang van het volgende. Terwijl T.A.G. het podium verlaat, betreedt Stefan Schill met zijn band het Sounds podium. Een tijdje geleden heb ik deze gitarist, waarvan de carriere momenteel flink in de lift zit, in de Effenaar ontmoet voor een interview. Het was een heel relaxte kennismaking met iemand die allesbehalve over het paard getild overkomt, en die z’n muziek gebruikt om persoonlijke ervaringen in te verwerken, waarbij persoonlijk niet altijd zwaarmoedig hoeft te zijn: zo kunnen nummers een diepe tekst hebben, maar ook “gewoon lekker klinken”. Drie kwartier lang krijgen we muziek voorgeschoteld die enerzijds toch wel de blues(rock) als gemeenschappelijke deler heeft, maar waarin ook diverse andere invloeden en stijlen in verwerkt zijn. Het optreden simpelweg als bluesrock bestempelen zou de band te kort doen, daarvoor zit er te veel variatie in de nummers. Eentonigheid blijft dan ook absoluut achterwege, en niemand vind het erg als er een minuutje of 10 aan het optreden geplakt worden omdat het publiek er simpelweg nog niet genoeg van heeft.
[singlepic id=10990 w=320 h=240 float=left]Muzikaal gezien volgt er nu een hele omschakeling: Rapalje staat klaar op het hoofdpodium. Deze band heb ik intussen al zo’n tiental keren gezien, en een optreden staat altijd garant voor folky sounds, muzikaal perfect uitgevoerd door een band met een minimum aan apparatuur en gekleed in kilts alsof ze rechtstreeks uit de Scottisch Highlands ingevlogen zijn. In de folk-scene zijn ze een gerespecteerde naam met een overvolle agenda in met name Nederland en Duitsland. Op het Zoks zijn ze misschien wel een van de spectaculairste acts, en een blik over het publiek bij aanvang geeft aan dat er duidelijk een harde kern van fans aanwezig is, getuige het aantal meezingers. Anderen zien dit viertal voor de eerste keer, en hebben duidelijk een wat afwachtende houding en kijken eerst de kat uit de boom. Niet lang, want Rapalje krijgt ook nu voor elkaar wat ze iedere keer voor elkaar krijgen: er ontstaat gewoon weer een gezellig feestje voor het podium. Snelle nummers, langzame nummers, nummers die solo gespeeld worden, een vuurshowtje met een helm met fakkels op gemonteerd: het komt allemaal voorbij en het uurtje is voorbij voordat je er erg in hebt…
Een bekende van het festival is DJ Broekie, en hij mag de tijd opvullen tot aan het volgende optreden op het hoofdpodium. Met een gevarieerde mix van muziek, waarbij The Prodigy & Metallica maar ook alles daar tussenin voorbij komen, wordt de tijd opgevuld.
[singlepic id=10995 w=320 h=240 float=right]Kraak en Smaak heeft de eer de eerste dag van het festival af te mogen sluiten. Dit DJ trio uit Leiden brengt een mix van funk, soul & dance. Flinke electronische beats galmen over het plein tijdens het optreden, maar helaas heeft de geluidsman een beetje te veel aan het volume-knopje gedraaid: waar alle voorgaande bands nog op een lekker, niet te hard nivo speelden, is het contrast met het geluidsvolume nu wel erg groot. Niet hard, gewoon te hard, wat eigenlijk een beetje afbreuk doet aan een optreden wat verder staat als een huis…
[singlepic id=11026 w=320 h=240 float=left]Zaterdag is de tweede dag van het festival, welke helaas gepaard gaat met een fikse hoeveelheid buien, zodat de kindermiddag letterlijk in de regen valt. Met het vallen van de avond gaat de regen echter over in miezel, om uiteindelijk helemaal op te klaren. Het is zo goed als droog als ik het festivalterrein oploop en Yasmin op het punt staat om met het optreden te beginnen. Deze uit Maassluis afkomstige jongedame is recentelijk “ontdekt” als serious talent, en sindsdien gaat het hard met haar. Ik heb haar al enkele keren eerder gehoord & ontmoet, en als ze niet op het podium staat heeft ze een “down-to-earth” mentaliteit die haar erg siert: rustig, ingetogen & vriendelijk. Ten tijde van haar support voor Miss Montreal mocht ze akoestische optredens verzorgen, waarin ze de zelfde uitstraling had. Maar vanavond is ze geen support, hoeft ze zich niet in te houden en gaat ze er helemaal voor. Het ingetogene wordt verruild voor een dosis gepaste arrogantie, en als een echte rock chick staat ze als boegbeeld op het podium. Van enige schuchterheid is geen sprake, als je haar bezig ziet en hoort zou je zeggen dat je te maken hebt met iemand die laten we zeggen al zo’n 20 jaar podiumervaring heeft. Ook haar oevre is erg afwisselend, en ze laat horen over een stem te beschikken waarmee ze flink tekeer kan gaan maar ook rustig werk aankan. De band houdt zich behoorlijk op de achtergrond, het is alleen bij tijden dat de gitarist een show-duetje met Yasmin aangaat, waarbij het plezier er gewoon van afspat. Het schille contrast van een dame die de indruk wekt heel ingetogen te zijn maar zo te keer kan gaan blijft een genot om mee te maken.
[singlepic id=11038 w=320 h=240 float=right]Volgens insiders is de volgende band “het best bewaarde geheim van het clubcircuit”: Barrelhouse. Heel lang geleden erg actief, hebben de leden in de jaren ’80 de stekker uit de band getrokken. Maar schijnbaar zat er toch nogal wat jeuk, want sinds enkele jaren is de band weer aktief. Met de herkenbare sound van zangeres Tineke Schoemaker en een geweldig gezelschap muzikanten om haar heen is het gevolg een uur lang kippenvelblues. Weinig show, veel solo’s en jankende gitaren: het draait om de blues. Ik kende de band niet, maar met dit optreden hebben ze duidelijk een visitekaartje bij me afgegeven.
Op het plein staan 2 podia opgesteld: aan weerszijden een. Opvallend is dat bijna het volledige aantal bezoekers van de ene naar de andere kant gaat bij de optredens: men is naast een hapje en een drankje duidelijk voor de muziek gekomen. Ik heb dit wel eens anders gezien: als er maar een vol glas bier binnen handbereik is boeit het niet wie er speelt. Deze “mentaliteit” valt me ieder jaar weer op het festival op, en zal zeker een positieve bijdrage aan de sfeer hebben.
[singlepic id=11108 w=320 h=240 float=left]Relax opent hun set met een snel en strak Salsa nummer, en laat daarmee een behoorlijke indruk achter. Zo ook bij het publiek vooraan: met deze swingende muziek is het bijna onmogelijk om stil te blijven staan. Als het optreden vordert, blijken ook reggae & hip-hop vertegenwoordigd. Ondanks deze diversiteit bekruipt me na een tijdje toch het gevoel dat dit voornamelijk muziek is om lekker uit op je dak te gaan, zonder al te analytisch met de muziek bezig te zijn. Want na een tijdje luisteren komt er toch een beetje sleur in het optreden: ondanks een flinke diversiteit aan stijlen beginnen de nummers voor mij toch wel erg veel op elkaar te lijken. Maar goed, iedereen beleeft een festival op z’n eigen manier, en aan de dansende menigte vooraan te concluderen zijn er genoeg uit hun dak aan het gaan.
[singlepic id=11061 w=320 h=240 float=right]De 2011-editie van Zoks kent een hoog gehalte aan “serious talents”: naast Handsome Poets & Yasmin volgt Krystl. Als haar tijd gekomen is, betreedt deze vrolijk ogende blondine het podium. Ik heb haar een tijdje geleden eerder live gehoord, en wat me bijgebleven is, zijn de nummers die zo heerlijk gemakkelijk en vertrouwd in het gehoor lagen: het leek alsof ik ze al kende. Datzelfde gevoel heb ik nu weer: de nummers hebben een poppy uitstraling, liggen meteen lekker en vertrouwd in het gehoor, maar toch zijn het nou niet bepaalde mainstream of commerciele nummers, daarvoor zijn ze allesbehalve gemakkelijk genoeg. Daarnaast heeft ze hetzelfde als ik bij Yasmin gezien heb: ook deze jongedame staat met een dosis zelfvertrouwen en plezier op het podium, waardoor het einde eigenlijk ook weer te snel in zicht komt.
[singlepic id=11078 w=320 h=240 float=left]Van einde in zicht komen gesproken: het einde van het Zoks festival komt nu ook echt in zicht. Niemand minder dan de BZB is verantwoordelijk voor een feestelijk einde van deze jubileumeditie van het festival. Kenmerkend is hun absurde humor en songteksten die je eigenlijk niet al te serieus moet nemen. Wat niet wil zeggen dat je de band niet al te serieus moet nemen: verpakt in een strakke show is het de bedoeling het Lambertusplein het laatste uurtje in een kolkende massa om te toveren. Dit lukt echter niet helemaal, maar is niet de schuld van BZB: hun optreden is zoals altijd weer perfect in scene gezet en strak uitgevoerd. De diversiteit van de bezoekers is er meer debet aan dat niet iedereen tot de categorie “biergooiers” gerekend kan worden. Een nadeel? Niet bepaald, eerder een voordeel, want het spreekt weer voor de brede belangstelling waarop het festival kan rekenen.
[singlepic id=11091 w=320 h=240 float=center]
Terugkijkend heeft deze jubileumeditie van het festival denk ik wel de meest gevarieerde lineup met de meeste “grote namen” gehad. Ondanks wat regenbuitjes is het op beide avonden toch droog geweest, wat een gezellig gevuld plein tot gevolg had. En nee, het zijn niet de bezoekersaantallen waar bijv. een Lowlands of Pinkpop mee te maken hebben, maar meer de bezoekersaantallen die passen bij het festival: een kleinschalig en gratis toegankelijk evenement voor de directe omgeving.
[nggallery id=894]
[nggallery id=895]
[nggallery id=896]
[nggallery id=897]
[nggallery id=898]
[nggallery id=899]
[nggallery id=900]
[nggallery id=901]
[nggallery id=903]
[nggallery id=904]
[nggallery id=905]
[nggallery id=906]